Brisbane, Surfers paradise, "retreat" en pretpark

De volgende dag gaan we Brisbane verder verkennen. We nemen de bus naar de stad en binnen een half uur staan we in hartje centrum. Brisbane is een mooie stad, niet te groot en niet te klein, een goede combinatie tussen oude en nieuwe gebouwen en een prachtige rivier die door het midden loopt. We lopen de aanbevolen route van de lonely planet en zien zo alle mooie kathedralen, de mooie nieuwe gebouwen, de winkelcentra en strijken uiteindelijk neer op een terrasje met een verkoelend biertje en daarna nog een en nog een en hebben een heerlijke dag. Het was enorm fijn om weer eens in een "echte stad"  te zijn. We hadden aanvankelijk nog een dag in Brisbane gepland, maar aangezien we de hoogtepunten wel gezien hadden en het programma nog druk genoeg is besluiten we een dag eerder te vertrekken richting Surfers Paradise (ja, zo heet het echt), een stadje aan het strand met inderdaad, goede surfgolven. Dit stadje is echt bizar en doet ons een beetje aan Las Vegas denken. Midden in het niets staan er ineens enorme wolkenkrabbers met appartementen, hotels en ja, een prachtig strand. Wij zitten een stukje verderop in "Main Beach" en eenmaal aangekomen, boodschappen gedaan en geïnstalleerd besluiten we om via de promenade naar Surfers Paradise te lopen. We bekijken daar de winkels, het strand, het publiek (wat varieert van de losgeslagen tieners voor wie de schoolvakantie net is begonnen tot poepie chique mensen die vrolijk langs elkaar heen leven). Het begint een beetje te regenen en onweren, waarop wij besluiten terug naar de campsite te gaan. Ook dit fenomeen hebben we weer gezien. Australië is natuurlijk meer dan alleen de Oostkust die wij bezoeken. Ozzies (Australiërs) zeggen dat je Australië niet gezien hebt voordat je in de "outback" geweest bent, het binnenland van Australië. Nu laat onze tijd het niet toe om echt naar het binnenland te gaan, maar we gaan wel een stuk het "hinterland" in, naar Mount Tamborine, een prachtig plateau in de bergen met prachtige vergezichten zowel landinwaarts als naar de kust. We hebben daar een "retreat" geboekt, zeg maar een "kom-lekker-tot-rust" resort. Niet dat we dat nog niet waren, maar gewoon voor de fun. We arriveren op een prachtig landgoed, compleet met oprijlaan, prachtig huis van de eigenaren, zwembad, whirlpool, tafeltennistafel en tennisveld en een prachtige gastenruimte met bbq faciliteiten en alles wat je je maar kan wensen. Tot onze verbazing zijn wij alleen in dit boutique resort, dus als we onze camper parkeren midden op het grasveld lijkt het alsof we ons eigen landgoedje hebben. We genieten van deze luxe en zwemmen, tafeltennissen, tennissen een beetje, leggen wat reuze garnalen op de bbq en alles onder het genot van een wijntje. We zitten heerlijk in de whirlpool met de eigenaren van dit prachtig stukje paradijs en zij vertellen honderduit over Australie, het resort en wat we nog allemaal zouden moeten doen. De volgende dag doen we nog een wandeling door het tropisch regenwoud naar watervallen en bezoeken het St. Bernard hotel, waar een heerlijke "Lobbes" ligt uit te puffen binnen in de koelte (dit doet ons toch weer denken aan onze eigen Lobbes die we op zo'n moment erg missen), maar spoeden ons direct weer terug om weer heerlijk te relaxen. Ik weet dat dit voor een ieder die dit leest belachelijk zal klinken, maar na drie maanden iedere dag wel weer iets op het programma te hebben en te moeten bedenken waar je heen gaat, wat je moet regelen, waar je vannacht gaat slapen, zijn deze 2 dagen van bijna totale rust echt een welkome afwisseling. Tijd om uit te checken en weer verder te gaan. We zitten aan de Goldcoast van Australië en volgens iedereen kan je hier niet geweest zijn zonder een bezoek te brengen aan een van de pretparken, de theme parks. Ze zitten hier met bosjes en voor ieder wat wils. Waterparken, achtbaanparken, familieparken, seaworld, wat je maar wilt. Wij zijn hier dol op (hebben alleen geen excuus zoals kinderen om hier naartoe te gaan) en zijn als kinderen zo blij als we erlangs rijden en alle achtbanen zien en besluiten dat deze het wordt, de Warner Bros Movie World. Dit klinkt onschuldig, maar de achtbanen die ze hier hebben zijn echt niet voor de poes en hebben wij nog nooit gezien. We worden in een achtbaan in een hoek van meer dan 90 graden naar beneden geklaterd en hangen een halve minuut later rustig een paar seconden op z'n kop en in de volgende achtbaan worden we met 70 km per uur waarbij je een g-kracht ervaart van 4,2 (en later tijdens de rit -1) afgeschoten op zo'n steile helling dat je adem ervan stokt, zelfs die van ons doorgewinterde achtbaanfanaten. Als we 's middags de engste attracties nog een keer doen vind ik het zelfs nog een beetje spannender omdat ik al weet wat er komen gaat. Na deze duizelingwekkende dag moeten we nog zo'n 90 km verder rijden naar Byron Bay, onze volgende bestemming.