Death Valley

Death Valley 
De volgende bestemming is Death Valley, na Alaska het grootste national park van de USA. Tevens is dit de laagst gelegen plek in Amerika en de warmste plek op aarde. We hebben de keuze uit verschillende routes, we besluiten een combi te maken van de route met de mooiste uitzichten en die van de spooksteden en we denken hier zo'n 4 uur over te doen alvorens te arriveren in Death Valley National Park. 

Na zo'n 3 uur rijden arriveren we in Beatty, een klein dorpje na heel lang helemaal niets. Hier besluiten we wat te eten bij Mel's Diner, een typisch Amerikaanse Diner tent, met name Paul vindt het fantastisch hier. We eten een hamburger (what else?) en vervolgen onze weg naar Rhyolite, een spookstadje, waar een eeuw geleden de goudzoekers woonden. We bekijken de oude vervallen gebouwen en proberen ons voor te stellen hoe het in die tijd geweest moet zijn hier in de brandende hitte. En dan rijden we Death Valley in, het is indrukwekkend hoe doods het inderdaad is en nog indrukwekkender om de temperatuur zo snel te zien stijgen. We rijden naar het diepste punt (Badwater) en de temperatuur daar is 115Fahrenheit, 46 graden. Uiteraard stappen we hier even uit om een korte wandeling te maken. Het is bizar hoe warm het is, je voelt het branden aan je ogen en in je keel via je ademhaling. Vervolgens doen we nog een kleine detour via de artist route, doen een hike door de  canyons en bekijken de prachtige zonsondergang vanuit het uitzichtpunt Zabriskie boven de vallei. Prachtig, wat een indrukwekkende dag en wat een enorm contrast met Las Vegas, waar we die ochtend nog waren. 

De lange dag, de temperatuur en de inspanning eisen zijn tol en we moeten nog op zoek naar een slaapplaats. We besluiten het park uit te rijden en daar op zoek te gaan naar een slaapplaats. We hebben onze hoop gevestigd op het eerste dorpje, Death Valley Junction. Dit blijkt echt een uitgestorven boel te zijn, we besluiten het een dorp verderop te proberen (als in dat is dan wel nog 1,5 uur rijden) en de komende 100 km komen we letterlijk niemand tegen. Geen andere auto's, geen bewoning, alleen wij 2 en de woestijn. Uiteindelijk komen we aan in Shoshone...een dorp met een tankstation, saloon, museum én een motel en in totaal 10 inwoners!! We besluiten eerst op het terras een biertje te drinken en raken aan de praat met één van de 10 inwoners! Zo vriendelijk en geïnteresseerd en zowaar in Amsterdam geweest. Er is nog plaats in het motel, dus we besluiten hier te overnachten ipv nog 4 uur doorrijden naar onze vrienden in hun luxe huis. Weer zo'n grote tegenstelling, maar we genieten van het typische Amerikaanse 'in-the-middle-of-nowhere-gevoel'. We eten bij de saloon en de serveerster vertelt ons dat ze om 21.30 sluit en dat zij dat de laatste is die het dorp verlaat aangezien alle inwoners niet in het "centrum" wonen, maar in ranches in de buurt. We scoren nog een fles wijn voor gebruik in het motel en als die op is naar bed om morgen weer terug naar LA te rijden.