Up to Las Vegas

Volgende dag toch wel met wat hoofdpijn en moeite opgestaan. Maar na goede Starbucks koffie heeft Brian ons naar het autoverhuur gebracht om de auto op te halen om naar Las Vegas te rijden. De rit is zo'n 4,5 uur en alleen de rit is al de moeite waard. Wat is dit land groot en uitgestrekt. Na een uur rijden zit je midden in de woestijn, het lijkt wel een maanlandschap. Er is helemaal niets en niemand en dat uren lang. Onderweg de route 66 gepasseerd, daar even gestopt bij de Starbucks en de temperatuur loopt op tot zo'n 40 graden. Nederlanders als wij zijn, zijn we blij met iedere zonnestraal en we waren dan ook de enige die heerlijk buiten op terras in het zonnetje zaten. Dan ineens out of the blue midden in de woestijn doemt daar de Las Vegas strip op. Een straat van zo'n 8 km met alleen maar hele grote hotels, casino's, lampen, te veel Amerikanen en daarbij horende slecht geklede mensen met te grote t-shirts, zonnekleppen, e.d. We hebben eerst de strip op en neer gereden met de auto om vervolgens een hotel te zoeken dat uiteindelijk het Riviera hotel aan de strip is geworden. Het hotel is immens, 2000 kamers, meer dan 10 restaurants, een casino waar je aan het begin het einde niet ziet en de grap is dat kost ons slechts $ 50 voor 2 nachten. Top voor ons budget en laat wat ruimte over om lekker te eten, een gokje te wagen of paar gin tonics. 's Avonds hebben we de hele strip afgelopen en de echt luxe hotels en hun casino's bezocht. Enorm wat je hier ziet. Je kent de verhalen van mensen die hier geweest zijn, maar dit moet je zelf ervaren. Er staat een heuse Eifeltoren, Venetië is nagebouwd compleet met de Ponte Vecchio, gondels e.d. Daarna sloeg de bom van vermoeidheid toe, Bjorn kon echt niet meer. We hebben het nog net gered om een taxi terug te nemen naar het hotel, nog 10 dollar te vergokken aan de roulette tafel, de weg naar onze kamer te vinden (want dat blijkt iedere keer weer een uitdaging :-), een snel bad te nemen voor de vermoeide spieren om daarna als 2 kleine baby's in diepe slaap te vallen. Op naar de volgende dag. Terwijl ik dit schrijf zijn we net wakker hebben een koffie gehaald en we beginnen ons langzaam te realiseren wat een geluksvogels wij zijn dat we dit mogen en kunnen doen. Het is slechts dag 3, we hebben al zoveel gedaan en zoveel indrukken opgedaan en we hebben nog steeds 4,5 maand te gaan, this is truly a dream come true...