Op weg naar Mendoza

Vandaag is een beetje een tussendag voor ons. We moeten uitchecken bij het hotel, maar kunnen onze bagage achterlaten en we hebben geluk....nog pasje naar de bovenste verdieping waar de spa is doet het nog, dus na een ontbijtje en rondlopen op de bekende zondagmarkt van ruim een kilometer op Defensa gaan we lekker nog even in de sauna. Constructief heel gaaf aangelegd, want het zwembad 'hangt' in het atrium van het hotel en heeft een glazen bodem, dus beneden zien ze ons zwemmen. Nog even een Finse sauna in in het bubbelbad en we kunnen er weer helemaal tegen aan. Low-budget op reis gaan bevalt ons prima! Over het budget gesproken....we doen het echt prima....we 'sparen' zelfs en niet zo'n beetje ook. Eind van de middag gaan we naar beneden en drinken nog een flesje wijn bij het buitenzwembad en besluiten om op tijd naar het busstation te gaan. We kennen het daar niet en aangezien we ooit een vliegtuig op 1 seconde hebben gemist gaan we die fout niet maken.

Het busstation is groot, met 56 platforms en duizenden mensen en alleen maar aankondigingen in het Spaans voor ons een beetje te groot.....We besluiten nog wat te eten met uitzicht op de vertrekschermen en te wachten totdat onze bus van 20.15 uur naar Mendoza op de schermen komt te staan. Het wordt 19.30, 20.00 uur en we worden een beetje zenuwachtig, nog steeds geen bus. We doen onze backpacks om en gaan naar de platforms en vragen her en der in ons beste Spaans welke bus we moeten hebben. We worden niets wijzer, worden van hot naar her verwezen en om 20.30 uur ga ik naar boven (daar blijkt nog een verdieping te zijn....) naar de balie van onze maatschappij. De alleraardigste dame laat ik mijn ticket zien en ondanks dat ik het Spaans niet begrijp begrijp ik heel goed dat onze bus al vertrokken is en er geen andere bus meer gaat vandaag......Shit! De dame moet lachen om mijn geschrokken gezicht en zegt dat ze ons wel naar morgen om kan boeken en dat ik eerst mijn amigo moet halen......We balen ervan, we hadden nog zo goed opgelet, maar de dame boekt ons gratis om naar morgen en we krijgen duidelijke instructies . Het blijkt dus dat we naar bestemming San Juan hadden moeten kijken en niet Mendoza (hadden ze best op de tickets mogen zetten!)....Na een biertje kunnen we er wel weer om lachen......We maken onze reputatie van "refugees" (vluchtelingen), zoals onze Amerikaanse vrienden ons noemen nadat we gestrand waren op Sint Maarten, in ieder geval waar. We boeken nog een hotel voor 1 nacht in Buenos Aires, bellen het hotel in Mendoza dat we een dag later komen en nemen een taxi naar het hotel. Als schrale troost gaan we ergens op terras zitten en drinken nog een fles wijn....

De volgende dag ontbijten we wederom op terras, kopen voor Paul een nieuwe korte broek in het prachtige winkelcentrum "Pacifico" en besluiten naar de wijk Boca te gaan. Dit is de wijk aan het water waar de migranten zich ooit gevestigd hebben en waar de tango is ontstaan. Tevens wereldberoemd vanwege de in felle kleuren geverfde huisjes die we tijdens de hop-on-hop-off-bus al hadden gezien. Dit blijkt een schot in de roos, het is druk en gezellig op straat en bij ieder restaurantje is er live muziek en wordt er tango gedanst. Dit is het beeld dat ik had bij Buenos Aires en wat zijn we blij dat we onze bus gemist hebben en hier naartoe gekomen zijn. Paul, als knappe, blonde reus, mag met tango hoed op de foto met de sexy danseres in allerlei mooie tango poses en krijgt hiervoor luid applaus uit het publiek. Ik lach me rot en kan niet wachten om deze foto te posten op facebook (dank voor alle reacties en likes!). Uiteraard vragen we Adios Noninos aan als er verzoeknummer worden gevraagd en we zien de tranen van Maxima bij de bruiloft bijna weer op ons netvlies verschijnen. Wat een feest hier en wat een vrolijkheid, dit is genieten in optima forma.

's Avonds weer terug naar het busstation en ja hoor, met enige vertraging (dus stress, ben 3 keer terug geweest naar het loket) komt onze bus aanrijden en laten we Buenos Aires alsnog achter ons en het is wat ons betreft zeker niet de laatste keer dat wij deze stad bezoeken.