Bali: Seminyak

Na een 'heerlijke' nachtrust van twee uur op de bank bij de Starbucks op de luchthaven van Singapore zitten we wederom in een vliegtuig van Singapore Airlines en dus weer topservice aan boord. Bij aankomst op Bali worden we opgewacht door de chauffeur van ons boutique  hotel...wat een heerlijkheid. We rijden langs Kuta, de meest toeristische plaats van het eiland om vervolgens het wat meer chiquere Seminyak te bereiken waar ons hotel zit. 12 kamers met aangrenzend zwembad, ligstoelen, poolbar....laat de 'vakantie' maar beginnen! Reismoe kan ik het niet noemen, maar na het vele plannen in Australië zijn we wel toe aan wat meer relaxen en vooral wat minder plannen. Kunnen we ook even wennen aan de cultuurschok die we ervaren. Ik voel me weer reus in het land van de dwergen en worden hier ook weer 'achtervolgd' door de vele taxi's, tourverkopers, viagramannetjes en al wat niet meer. Effe wennen dus. We hebben 2,5 week voor Bali en dus besluiten we om de komend 6 dagen hier te blijven. Hoe verder we op wereldreis zijn hoe minder we zijn voorbereid. Bali staat bij ons in het geheugen als een paradijs op aarde....voor ons betekent dat in ieder geval prachtige stranden, mooie of pittoreske huizen en/of bijzondere natuur. Bij aankomst op het strand kijken we elkaar aan en hebben aan een blik genoeg om elkaar te begrijpen....geen paradijs. We realiseren ons dat we stinkend verwend zijn, maar overal troep vuilnis, een zee waar je beter niet in kan gaan vanwege de zeer sterke stroming en het zand geelzwart....Zandvoort kan er makkelijk mee wedijveren. Blijkbaar hebben we toch niet zo goed geluisterd naar de mensen die ons voor zijn geweest.  Op het moment dat ik dit schrijf zijn we een week verder, maar we moesten ons zelf even 'resetten' qua verwachtingen. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen na 'overleg' met Nienke, Tjerk, Chris en Merlijn. Het is namelijk een zwembad/resort-land met heerlijk eten, vele barretjes en luxe strandtenten/restaurants, prachtige natuur in het binnenland cultuur en bijzonder vriendelijke mensen. Das ook paradijs! En dat hebben we geweten. Langs het strand van Seminyak staan de meest fantastische resorts en clubs...de een nog mooie dan de ander. We beginnen de eerste dag met een lunch in The Legian. Moet ook zeggen dat het uitzicht op het strand al een stuk prettiger is vanaf hier. Allemaal teakhouten meubelen, een 'infinity-pool' en een hoeveelheid personeel waar je u tegen zegt. Voor het minst of geringste klusje is wel iemand apart verantwoordelijk voor. Voor 30 euro (heel duur voor hier) doen we ons tegoed aan lekker eten en wat biertjes, terwijl we dezelfde avond voor 3 euro per persoon bij een lokale eterij eigenlijk nog lekkerder eten. Seminyak kent een aantal lange straten waar de winkels, restaurants en bars zitten en het duurt even voordat we precies weten wat waar zit, maar daarna hebben we onze draai helemaal gevonden. Het voordeel van langer op een plek blijven wordt ook zichtbaar. Het hotelpersoneel loopt met ons weg, je wordt herkend door andere toeristen en door bedienend personeel en bij onze 'vaste' bar/club worden we na de derde keer echt bijna als helden binnengehaald. En je legt op de een of andere manier ook makkelijker contact. Zo hebben we een geweldige feestavond met een Australisch stel uit Perth. Voor hen is het een weekendje weg/feesten en dat is goed te merken. We hebben in het begin moeite om het tempo van de biertjes bij te houden en de geoefende lezer weet dat we er niet vies van zijn. Tot 04.00 uur 's nachts dansen, zingen en feesten we met ze en komen wederom tot de conclusie dat de 'Ozzie' enorm leuke mensen zijn en makkelijk in de omgang. De volgende dag liggen we, logischerwijs, pas om 13 uur bij het zwembad...muziekje erbij en af en toe een duik om het zweet en de warmte te verdrijven. Das ook nog een puntje van aandacht....wat een vochtige warmte hier. 30 graden is geen enkel probleem voor ons, maar met een luchtvochtigheid van 100% is het eigenlijk niet te doen. "Gelukkig" is het regenseizoen begonnen en dat betekent elke dag 1 of 2 uur regen. Ze zetten de kraan letterlijk open, want het komt dan echt met bakken uit de hemel waardoor het daarna wel ietsjes minder warm aanvoelt. Een andere topdag hebben we bij de beachclub "Potato Heads". We waren hier al een keer 's middags geweest, maar voor een plekje op de geliefde lounge- ligbedden moet je toch echt op 11 uur op de stoel staan als ze de deuren openen. Als we op dit tijdstip aankomen begint de enorme rij voor de deur net in beweging te komen en kunnen we nog net een van de laatste bedden 'veroveren'. Het gebouw is al bijzonder op zich. Een betonvormige halve cirkel afgewerkt met glas, hout en ontelbare louvre-deurtjes (in vele kleuren geschilderd) als gevelbedekking. 9 uur lang naar mensen kijken uit alle hoeken van de wereld....heerlijk. Een 'buitje' van 2 uur lang kan ons dan ook niet echt deren en als cadeautje breekt het wolkendek met zonsondergang open. Overal kaarsjes, een rood-roze gloed en de zon die in zee verdwijnt....weer een 'wow' momentje. Weer een andere avond zitten we, na een topdiner bij  het afgeladen "Ultimo", in een bar met live-muziek. De achtkoppige band speelt de sterren van de hemel, de hele tent doet mee, geniet, kletst met elkaar en we voelen ons intens gelukkig van binnen. In kan nog een pagina vullen met alle andere hippe toko's waar we zijn geweest, de 2 keer goddelijke bodymassage van een uur, de vele leuke mensen die we hebben gesproken en ga zo maar door, maar de boodschap lijkt me duidelijk. De valse start is uitgewist en we bevinden ons inderdaad weer in een paradijs...helemaal nu we in Ubud zitten, maar daarover de volgende keer meer!