Great Ocean Road en afscheid Australie

Ons laatste hoogtepunt van Australië staat op de planning, de Great Ocean Road. Deze weg begint ongeveer 100km ten zuiden van Melbourne en gaat helemaal langs de Zuidkust van Australië met als hoogtepunt "de twaalf apostelen", wat eigenlijk geen 12, maar slechts 7 of 8 enorme rotsbergen zijn die uit het water steken voor de kust. We rijden via Geelong naar Torquay, het beginpunt van de Great Ocean Road en tevens een zeer bekende surfplaats in Australië, thuishaven van bekende surfmerken zoals Quiksilver en Ripcurl. Omdat wij natuurlijk fervente surfers zijn kunnen wij deze plaats natuurlijk niet overslaan.......haha, oh nee, dat waren wij niet. Het is leuk om op het strand alle surfklasjes te zien om ze vervolgens te zien stuntelen in de toch wel ruige zee hier. De zee is vandaag zo wie zo vrij ruig, ondanks dat we nog een zonnetje hebben wordt er regen en veel wind voorspeld voor later de dag. We rijden verder langs deze fantastische route langs het plaatsje Anglesea en Apollo Bay. Het zijn niet zo zeer de plaatsjes die hier de attractie zijn, maar wel de uitzichten vanaf hoge kliffen op de woeste oceaan en de beetje roodachtige rotsen. Sommige zijn zo recht alsof het lijkt alsof iemand ze zo heeft afgesneden. We gaan vervolgens naar Otway National Park waar de oudste nog werkende vuurtoren van Australië nog staat (Otway Lighthouse, maar dat mag geen verrassing zijn). Het leuke is, dat we onderweg daar naartoe door een eucalyptus bos komen waar nog koala's in het wild leven. En ja hoor, we hebben geluk, vlak langs de weg zien we meerdere koala's die door de kou een beetje ineengedoken in de boom zitten te slapen en later nog een die zich tegoed doet aan de heerlijke eucalyptus bladeren. Zo schattig, deze beestjes en ze lijken zich niet aan de hordes toeristen die hier staan te fotograferen. We doen een korte wandeling naar het uitkijkpunt van de vuurtoren en vervolgen onze weg over de Great Ocean Road. De volgende bestemming zijn de 12 apostelen. Het weer is inderdaad gekeerd, het regent al meer dan een uur, maar waar we meer last van hebben is de enorme wind, met enorme windstoten. Het kost ons grote moeite om ons campertje op de weg (en dan liefst ook nog de juiste weghelft, links dus) te houden. Doordat onze camper licht, maar hoog is vangen we iedere windstoot. We zijn door het verhuurbedrijf al gewaarschuwd voor de mogelijkheid van een "roll-over", dus dat ie op z'n kant rolt, dus we doen voorzichtig. Aangekomen bij de 12 apostelen is het gelukkig droog en kunnen we toch nog mooie foto's maken van dit bijzondere natuurverschijnsel. Het feit dat we letterlijk bijna van het uitzichtplatform waaien mag de pret dan niet drukken. Je kan goed zien hoe de rotsen (van zacht zandsteen) aan de onderkant nog steeds erodeert door de kracht van de klotsende zee en op een dag zullen deze enorme peilers er dus ook niet meer zijn. Maar het is prachtig, we zijn blij dat we deze toch ook nog even meegepikt hebben in onze Australië reis. We moeten even wat belletjes plegen, maar vinden uiteindelijk een campsite in een dorpje op zo'n 30 km. afstand. Voordat we erheen gaan doen we nog even boodschappen en eten weer pannenkoeken met spek, kaas en appel, dat was namelijk een groot succes. Op de campsite zitten we door de regen, wind en kou in de camper en geven onze ogen de kost aan een aantal Australische gasten die trachten hun tent met windkracht 9 op te zetten, danwel te verstevigen tegen de wind. We wedden welke er eerst omwaait en de volgende morgen krijgen we(gedeeltelijk gelijk), 1 grote tent heeft het begeven en ligt plat op de grond met 2 grote 4WD auto's ervoor om te voorkomen dat er nog meer schade geleden wordt. Zelf vonden we het wel gezellig 's nachts in de camper die op en neer wiegt door de windstoten en het getik van de slagregens op het dak. We vertrekken 's ochtends en na nog een stukje over de Great Ocean Road rijden we via de snelweg weer terug naar het dorpje Torquay, waar we onze laatste dag en nacht zullen verblijven. We doen nog een keer de was, eten en drinken onze laatste dingen op. De volgende dag moeten we om 10 uur uitchecken en onze vlucht gaat pas 's avonds. We besluiten om de camper aan het strand te parkeren (er schijnt inmiddels weer een zonnetje), waar we lekker ontbijten, kijken naar de surfklasjes en ondertussen onze spullen inpakken en de camper opruimen. Begin van de middag rijden we terug naar Melbourne en leveren onze camper in. We hebben de afgelopen 5,5 weken bijna 6.000 km in dit omgebouwde bestelbusje gebouwd en zijn enorm blij dat we dat veilig hebben kunnen doen. Het is raar om na 39 nachten in "onze camper" en precies 2 maanden kamperen (incl. Nieuw-Zeeland) nu weer met de backpack op naar een hotel te gaan en in een echt bed te gaan slapen. Maar wat nog veel raarder is om Australië te gaan verlaten. Na 5,5 week voelen we ons enorm thuis in dit mooie, maar met name heerlijke land. De relaxte manier van leven hier, het feit dat Engels de voertaal is en dat je als Europese toerist gewoon normaal behandeld wordt (als 1 van hun) zijn de belangrijkste dingen die het hier zo fijn maken (naast uiteraard het uitstekende klimaat, prachtige stranden, Sydney). We gaan de Ozzies (Australiërs) toch echt wel missen, ze zijn bijna altijd aardig, het is ontzettend makkelijk contact met ze te maken en zijn ontzettend behulpzaam. We zijn in alle grote steden wel aangesproken op straat als wij een beetje verdwaasd naar onze kaart stonden te kijken met de vraag of ze ons konden helpen. Stel je dit eens voor in Amsterdam).In onze top 3 Australië experiences staan absoluut Fraser Island, Sydney (en dan met name het vuurwerk) en het relaxte Byron Bay. We nemen voor om nog een keer terug te keren naar dit land, dit maakt het afscheid wel weer wat makkelijker. 's Avonds vliegen we naar Singapore en komen daar rond middernacht aan na een vlucht van 8 uur. Onze volgende vlucht gaat pas om 7 uur 's ochtends dus we zitten vast op de luchthaven. Het transit hotel, waar je een kamer voor een paar uur kan boeken zit vol en een zeer aantrekkelijk bankje naast de Starbucks is onze beste optie om een paar uur wat slaap trachten te pakken. Dat lukt aardig en is bovendien geen probleem met het vooruitzicht dat we de volgende ochtend heerlijk aan het zwembad kunnen relaxen in ons hotel in Bali, daarover de volgende keer meer...