Bora Bora

Het is tijd om Maupiti te verlaten en dit doen we met dubbele gevoelens. Aan de ene kant kijken we uit naar weer iets meer luxe, zoals warm water, als je naar het toilet gaat, dat je dan niet eerst de pomp aan moet zetten. Maar aan de andere kant verlaten we een paradijs, waarvan wij voorheen het bestaan niet kenden en waarvan we bijna zeker weten, dat we deze schoonheid niet weer gaan zien. Beatrice, de eigenaresse, heeft nog wat verse papaya en pompelmousse klaargemaakt, die we met de andere twee gasten delen die ook in het pension verblijven. We krijgen allebei nog een ketting van schelpen omgehangen als dank voor ons verblijf en Reti, de opa van het pension, brengt ons met de boot terug naar de "luchthaven". De vlucht naar Bora Bora duurt slecht zo'n 20 minuten en we genieten van het uitzicht op deze fantastische eilanden vanuit de lucht. We landen, de koffers zijn er binnen 5 minuten (wat een fijne ervaring na alle ellende en urenlang wachten in bijvoorbeeld Los Angeles). De luchthaven ligt hier ook weer op een motu (eiland) en we worden met een shuttle-boot naar het hoofdeiland gebracht. Daar staat de transferbus al klaar en binnen no time zijn we in ons hotel. We zitten in een familie-gerund hotelletje zonder allure, maar zitten wel op de mooiste stek van het eiland, naast het Intercontinental hotel. Deze heeft prachtige over water bungalows waar wij vanaf ons strand uitzicht op hebben. We zijn toch weer blij terug te zijn in de " bewoonde" wereld, ik neem snel een warme douche en kan me eindelijk weer scheren met warm water. We gaan naar de supermarkt (die is hier ook weer, yihaa) en we doen inkopen. Helaas geen drank, want dat mag op zondag niet verkocht worden hier. We hebben een bungalowtje met uitzicht op de tuin. Bora Bora, de "pearl of the Pacific" en dit is het meest luxueuze eiland in Frans Polynezie. Dit is waar de grote Amerikaanse sterren hun exorbitante vakanties doorbrengen. Alle luxe resort zitten hier, Intercontinental, Saint Regis, Sofitel, Hilton en ga zo maar door. Gek genoeg is het eiland vrij low key en bijna eenvoudig, de meeste luxe resorts zitten op de motus (de eilandjes voor de kust). Hier kijken we op uit. De volgende dag zien we dat het water hier net zo betoverend is als op Maupiti. Ook de mantra rays zien we hier gewoon door de baai zwemmen, iets kleiner, maar net zo gracieus en indrukwekkend. We zitten hier 5 nachten en dat is voor ons doen lang. Na toch wel een druk programma tijdens onze reis tot nu toe vinden we eindelijk "rust". We gaan zeker niet klagen over ons reisleventje, maar het is voor het eerst dat we een boek lezen, heerlijk op het strand liggen en het gevoel hebben dat we niets moeten. Na 2 nachten ruilen we onze tuinbungalow om voor eentje aan het strand. Vanaf ons terrasje lopen we direct het strandje van het hotel op, heerlijk. We ontbijten 's ochtends gewoon op het terrasje, lezen een boekje op het strand, zwemmen en/of snorkelen wat, drinken 's middags een biertje en bedenken waar we die avond gaan eten. Heerlijk, wat een leven. We eten op aanraden van onze Amerikaanse vrienden bij Bloody Mary's, een befaamde beach bar en restaurant op Bora Bora, waar vele Amerikaanse sterren (en onze vrienden dus) ons voorgingen. We beginnen, hoe kan het ook anders, met een Bloody Mary en gatver, wat is dat goor. Verder heerlijk gegeten in een prima setting, we zijn blij weer eens een bijna vol restaurant te zien na alle stilte. We huren nog een dag 2 fietsen om om het eiland heen te fietsen. Er is maar 1 weg en die is 33 kilometer lang, prima te doen. We stoppen hier en daar om een foto te nemen en pikken een terrasje in Vaitape, de "hoofdstad". We huren ook nog een dag een kayak waarmee we naar de motu peddelen. Verder dan verwacht, we zijn ruim een uur onderweg en schatten dat het toch zo'n ruime 3 kilometer is, komen we weer aan op paradijselijk witte stranden waar geen einde aan komt en waar, tot onze verbazing, wederom niemand is. Dit gedeelte van de wereld ligt werkelijk te ver van alles en iedereen vandaan om massatoerisme te ontwikkelen. We genieten van dit paradijs, ons huisje aan het strand, de rust, de spannende boeken en van het samenzijn. Voordat we het weten zit onze tijd er alweer op. De hoteleigenaar, een vrolijke Fransman, die ons een beetje doet denken aan de kerel van Fawlty Towers, geeft ons nog allerlei tips voor de volgende eilanden, Nieuw-Zeeland en Australie en we gaan met de shuttle-boot weer terug naar de luchthaven. Het is een ongelooflijk mooie dag en op de shuttle nemen we nog wat prachtige foto's van Bora Bora (zie panorama foto). We vertrekken naar Huahine, waar we alle budgetregels aan ons laars gaan lappen. We hebben in goed onderling overleg (haha, ging heel makkelijk) besloten dat we Frans-Polynezie niet kunnen verlaten zonder in een over water bungalow te verblijven met eigen zwemplateau, buitendouche, etcetera. Maar daarover de volgende keer meer...