Cuzco, Peru

En de reis gaat verder! We hebben de "Hollywood villa" van onze vrienden inmiddels ingeruild voor een hotel in Cuzco in Peru. We hebben een nachtvlucht genomen van Los Angeles naar Lima, op deze vlucht van 8,5 uur hebben we beiden zo'n 6 uur geslapen, een record voor ons, fijn. Na een aantal uren wachten op het vliegveld van Lima vliegen we door naar Cuzco op zo'n 1,5 uur vliegen van Lima. Dit is de toegangsstad van de heilige vallei en de no.1 toeristentrekker van Zuid-Amerika, Machu Picchu. Al direct na aankomst wordt het ons duidelijk dat we in een totaal andere wereld terecht zijn gekomen; geen limo's, mooie huizen, stranden, maar een drukke menigte van kleine, gedrongen Peruaanse mannetjes die allemaal willen dat we van hun taxidiensten gebruik maken. Daarnaast hoge bergen, kleine, vaak vervallen huisjes en mensen die allemaal gekleed zijn in zware dekenkleden met kinderen op hun rug gebonden. Het is even schrikken, maar tijdens de rit van naar ons hotel zien we ook direct de prachtige stad die Cuzco is. Een stad met vele historische gebouwen, de hoofdstad van de oude Inca cultuur, straten met oude klinkers en een gezellige boel waar iedereen op straat schijnt te leven. Het doet mij (Björn) nog het meeste denken aan mijn tijd in China. Er hangt hier een raar luchtje in de lucht, we zijn er nog steeds niet helemaal achter, maar volgens mij komt het door een inferieure brandstof die ze hier gebruiken, net als in China. We hebben een hotel geboekt op aanraden van vriendin Lilian Nefkens (dank!). Het hotel heet Ninos hotel en is opgestart door een Nederlandse die alles in NL verlaten heeft om hier straatkinderen te gaan helpen (in 1996). Inmiddels heeft zij 3 hotels, 2 kinderrestaurants in Cuzco en alle winst die door het hotel wordt gemaakt gaat volledig naar de foundation en dus naar de kinderen. Zo hebben we toch ook nog onze kleine, bescheiden bijdrage om hier te verblijven. En dit is zeker geen straf. Het hotel is klein, maar elegant. Alle kamers zijn vernoemd naar de eerste kinderen die zij opgevangen heeft, wij slapen in kamer Carolyn. Enfin, aangekomen in het hotel drinken we wat en gaan op zoek naar een tentje om te eten en tijdens onze wandeling zijn we overrompeld hoe mooi deze stad is. We eten aan het grote plein, Plaza de Armas. Paul heeft lama (Alpaca) en ik lam, heerlijk. We gaan terug naar het hotel om te gaan slapen. Dat lukt de eerste 1,5 uur goed......maar dan wordt het onrustig in onze kamer. Ik heb last van een verstopte neus en aangezien we op een hoogte zitten van ruim 3000 meter ligt hoogteziekte op de loer. Draaien, woelen, kuchen, water drinken, het helpt allemaal niets om mijn idee dat ik echt zuurstoftekort heb te verhelpen. De Paulus zorgt wederom goed voor mij en een kleine 2 uur later slapen we dan toch.

De volgende ochtend worden we wakker gemaakt door de schoolkinderen (van de stichting) die naar de school gaan die zich recht onder ons raam bevindt. Maakt niet uit, we doen de rest van de dag rustig aan om te wennen aan de hoogte en om de excursie te boeken die we morgen en overmorgen gaan maken naar de heilige vallei en Machu Picchu plus we hebben alvast een hotel geboekt in Buenos Aires voor volgende week, tot volgende week zondag zijn wij onder de pannen. We eten in het restaurant van het hotel, Paul neemt saté (voordeel van een hotel met Nederlandse achtergrond) en ik neem typische Peruaanse stoofpot, allebei heerlijk. We gaan zo slapen en gaan er vanuit dat dit gaat lukken, morgen om 8.30 uur worden we opgehaald voor onze trip, waarover de volgende keer meer....