Lake Taupo

We zijn inmiddels een geoliede machine. Als de een aan het douchen is, zet de ander koffie en de derde zet de stoelen en tafel buiten en met het opruimen idem dito. Vooral Bjorn is erg in z'n nopjes met de vaste 'rituelen' die het reizen met de camper met zich mee brengt. Het elektrische opstapje is al genoemd, maar de 'ventilatieflapjes' op het dak open en dicht doen is natuurlijk ook een genot. Het hoogtepunt moet echter het 'dumpstation' worden waar je vuil water loost, schoon water haalt en het toilet leegt. Aangezien we nog lang niet 'vol' zitten en nog genoeg water hebben lukt het Nienke en mij met moeite om Bjorn te overtuigen om dit nog even uit te stellen, maar moeten hem wel de belofte doen dat we het bij aankomst op de volgende camping gaan doen. Ieder z'n ding;)
Verder met de geoliede machine...de een rijdt, de ander zoekt in de Lonely planet de bezienswaardigheden en route op, terwijl nummer drie alvast op zoek gaat naar een geschikte camping om te overnachten. Het leven van (wereld)reizigers kan dus soms best druk zijn...hahaha. Vandaag ook nog een redelijk vol programma. Onderweg naar Lake Taupo stoppen we eerst bij Waimangu. Een park met diverse 'geothermale' verschijnselen. We nemen een uitgezette wandelroute van ruim twee uur die ons door het indrukwekkende vulkanische landschap leidt. Dit gebied is ontstaan door de uitbarsting van de Tarawera-vulkaan in 1886 en latere erupties tussen 1900 en 1917. We lopen door de groene en beboste heuvels langs diverse kraters, modderpoelen en slapende geisers. Vervolgens komen we aan bij 'Frying Pan Lake'...'s werelds grootste hete bron. Het meer, eigenlijk een oude krater, is gevuld met water dat zo'n 55 graden warm is. Voor de alchemisten onder ons...de lugubere geluiden die uit het meer komen ontstaan doordat koolstofdioxide en waterstofgas vanaf de bodem omhoog borrelen, waardoor het lijkt alsof het water kookt. We lopen door totdat we in de verte uitzicht hebben op Lake Rotomahana en nemen dan de bus terug naar het beginpunt om met de camper naar het volgende natuurverschijnsel te gaan...namelijk Wai-O-Tapu. Het park wordt zeer terecht een thermaal wonderland genoemd. Ook dit park  ligt vol met ingezakte kraters, kokende poelen van modder en water en stoomwolken die uit luchtgaten omhoog komen. Extra bijkomstigheid in dit park is de aanwezigheid van een groot aantal mineralen zoals onder andere arsenicum, antimonium en zwavel. Dit zorgt voor een kleurenvariatie van het gesteente die echt ongekend is. We lopen langs dampende meren die fel oranje, blauw, groen of geel gekleurd zijn...net alsof iemand er een pot verf in heeft gedaan. De kleuren, in combinatie met de dampende water, geven een bijna onwerkelijk beeld. Zo prachtig! Na een goed 1,5 uur rondlopen verlaten we het park en rijden door naar Huka Falls. Hier wordt de Waikato rivier samengeperst tussen twee rotspartijen, waardoor er per minuut 200.000 liter water door heen gaat om vervolgens bijna 10 meter naar beneden te storten...wat een geweld!  Na nog wat stops bij uitzichtpunten bereiken we onze eindbestemming van vandaag...Lake Taupo. Dit is het grootste meer van Nieuw-Zeeland en ook dit meer is eigenlijk een volgelopen krater. We hebben een camping op loopafstand van de stad, dus we besluiten om lekker uit eten te gaan, maar het duurt even voordat we een beetje leven in de brouwerij hebben gevonden. Maar uiteindelijk alledrie heerlijk aan de steaks en salade. Thuis spelen we nog Canasta met een bijbehorend glas wijn en daarna maken we ons klaar voor de nacht. Weer een topdag achter de rug! Morgen naar Tongariro national park