Magnetic en Whitsunday Island

We rijden van Cairns naar Townsville, een rit van zo'n 300 km. Het rijden gaat hier een stuk sneller dan in Nieuw-Zeeland, de wegen zijn voornamelijk recht en plat. We nemen af en toe een stukje toeristen route en komen zo in wat ze noemen de "outback", het echte Australische plattelandsleven. Wat een uitgestrekt land is dit, maar wat is het mooi. Het landschap wisselt van tropisch regenwoud tot een rode, soort gravelachtige ondergrond met mangoplantages, bananenplantages, in de verte bergen en verder heel veel niets. Onderweg stoppen we bij een waterval, bij een beetje bizar aangelegd park met kasteelachtige eigenschappen dat iemand daar in 1932 heeft aangelegd, om daar een kijkje te nemen. 

Aangekomen in Townsville bekijken we onze opties voor de volgende dag. We besluiten om naar Magnetic Island te gaan, een eilandje voor de kust met kennelijk prachtige stranden en natuur. Het dankt haar naam aan het feit dat Captain Cooke kompas hierop is vastgelopen. Uiteraard schijnt de volgende dag de zon weer uitbundig, dus het is geen straf om op de ferry te stappen naar het eiland. Aangezien wij zeer verwende strandgangers zijn en al heel wat fantastische stranden hebben gezien besluiten we een hike te maken van zo'n half uur naar Bailey Bay, een afgelegen super mooi strand naar het schijnt. We hebben een koeltas gekocht, slaan water en wat biertjes in en beginnen aan de prachtige wandeling door eucalyptus bossen en een berg op met prachtige steenformaties. Het is even zweten, maar aangekomen op het strand blijkt het zeker de moeite waard te zijn. Het zand is goudgeel, de afgelegen baai van zo'n 200 meter is prachtig met uitzicht op open zee en wederom prachtige steenformaties. Het lijkt wel of het legoblokken zijn die op elkaar zijn gestapeld. En er is praktisch niemand, we delen het hele strand met hooguit 4 mensen. Dit is wel even iets anders dan Zandvoort. We genieten de hele middag van het strand, lezen relaxed een boekje alvorens aan de terugtocht te beginnen. We nemen de bus terug naar de boot en keren terug naar het vasteland en onze campsite. Wat een heerlijke, mooie en relaxte dag. 

De volgende dag rijden we in een kleine 400 km naar Airlie Beach, waar een ander hoogtepunt van Australie op ons staat te wachten, de Whitsunday Islands en het Great Barrier Reef. Dit was zeker een van de redenen om naar Australië te komen. Deze 74 eilanden voor de kust moeten prachtig zijn en maken uiteraard deel uit van de World Heritage. Aangekomen op onze campsite boeken we een tour op een grote catamaran voor de volgende dag. We komen daar moeder en zoon tegen die samen op reis zijn en die we met het ophalen van de camper al even hebben gesproken. Zo'n groot land en dan toch dezelfde mensen tegenkomen. Bjorn gaat nog even naar de kapper(standje 8 met de tondeuse) dus met een kort en hip koppie en bepakt met onze strandhanddoeken en veel zonnebrand stappen we de volgende dag aan boord van deze paarse supercatamaran met nog zo'n 50 andere gasten en zoeken een plekje in het net vooraan. De tocht is prachtig en na zo'n 1,5 uur varen is onze eerste stop bij een rif om te snorkelen. We moeten vanwege het kwallenseizoen wel een wetsuit aan, maar dat mag de pret niet drukken. We snorkelen een uurtje daar en zien prachtig koraal, maar om eerlijk te zijn kan het niet op tegen wat we in Frans Polynesië hebben gezien (ja, we zijn echt verwend). De boot gaat verder naar Whitehaven Beach, 1 van de 10 mooiste stranden ter wereld, bekend vanwege zijn hagelwitte strand en ooh, wat is dit mooi en bijzonder. Het zand is zo wit en zo fijn. Dit komt omdat het mineraalzand (en wordt daardoor ook niet warm) is, het is nog fijner dan zoutkorrels, echt heel bijzonder. We verkennen het strand en gooien een beetje met een bal en frisbee in het water met de mensen die we aan boord hebben leren kennen....een Bulgaars stel dat hier al 13 maanden woont en een Duits stel dat deels studeert en hier nu op vakantie is. Dat hebben we de afgelopen weken wel een beetje gemist...leuke mensen ontmoeten en zoals verwacht gebeurt dat hier. Een stukje verderop zitten er wat mensen op het strand met een privé helikopter naast hun, die zijn ook een dagje naar het strand, verschil moet er zijn. Terug aan boord staat er een bbq op ons te wachten, heerlijk na al die inspanningen :). We varen terug naar Airlie Beach en genieten na van deze prachtige tocht.

Vanaf hier naar de volgende echte bestemming moeten we flink wat kilometers maken. De komende 2 dagen zijn reisdagen, waarin we zo'n 900 km afzakken naar het Zuiden. We hebben ons (wederom) wat op de afstanden verkeken, op een kaartje lijkt alles zo dichtbij, maar dit is een heel groot land...Maar goed, het rijden is ook geen straf, het landschap is prachtig en wisselt continu en we hebben alles wat we willen bij de hand. Bij Port Douglas hadden we al wat Wallabees(familie van de kangaroo) in leven gezien, maar het is echt bizar hoeveel dode kangaroos je hier langs de weg ziet liggen, die aangereden zijn door auto's en dit herinnert je er ook weer even aan hoe ver weg van Nederland we zijn. Daarnaast valt op hoeveel wegwerkzaamheden er zijn hier. De eerste dag stoppen we na zo'n 500 km in Yeppoon, een stadje van weinig betekenis, maar hebben een prima avond bij de camper op de campsite. Die ligt wel in-the-middle--of-nowhere, dus in de avond is het met 4 andere mensen op de campsite en veel onbekende geluiden uit het bos best spooky. De volgende dag is het nog zo'n 400 km naar Hervey Bay, een van de stadjes van waar je naar Fraser Island kan gaan, maar daarover de volgende keer meer.