Marlborough gebied en Kaikoura

We rijden van het Abel Tasman park naar Blenheim in het Marlborough gebied, bekend van de overheerlijke Nieuw-Zeelandse wijnen. We moeten hiervoor eerst terug richting Picton, waar we met de ferry zijn aangekomen. We nemen de "scenic route" langs de 'Queen Charlotte Sound', waar de ferry ook door aankomt. De route is prachtig en voert ons langs verlaten vissersdorpjes, hoge heuvels, indrukwekkende bergtoppen en prachtig groen water. Aangekomen op de campsite doen we wederom een recordpoging hoe snel we ons kunnen installeren (trapje uit, tafels en stoelen buiten, elektriciteit aansluiten, wijntje inschenken en chips en hapjes op tafel) en dat kan allemaal binnen een aantal minuten. We bbq-en op het veldje voor ons op de gasbbq van de campsite.

De volgende morgen gaan we naar wijnhuis "Cloudy Bay", waar ik via mijn vorige werk een tasting en lunch heb geregeld voor ons. We krijgen een uitgebreide tasting van 6 of 7 verschillende wijnen onder leiding van de assistent wijnmaker en krijgen daarna de gelegenheid om buiten in de zon te genieten van de lunch onder het genot van onze favoriet van de dag, de Cloudy Bay Sauvignon Blanc 2013. We besluiten nog een ander wijnhuis te bezoeken, Spy Valley alvorens we nog een uurtje moeten rijden naar onze volgende bestemming, Kaikoura.

We rijden hierheen via de kustweg en stoppen vlak voor Kaikoura nog bij een riviertje en meertje waar baby zeeleeuwen schijnen te zitten bij de waterval (veilig voor alle gevaren van de zee). En ja, we hebben weer geluk en bewonderen een kleine zeeleeuw die zich uitstekend lijkt te vermaken. Aangekomen in Kaikoura is het weer dreigend en een stuk kouder dan de 24 graden die we bij de lunch nog hadden. Kaikoura an sich is een stadje van niks (ontdekken we later als we er doorheen lopen), maar heel bekend vanwege de mogelijkheid om hier dicht bij de kust walvissen te spotten. We boeken een tour bij de receptie van onze campsite, eten wat in een plaatselijk restaurant en duiken er vroeg in, morgen gaat om 6.30 uur de wekker. 

Het is 's ochtends koud en miezerig als we wakker worden. We douchen snel, schuiven een boterham naar binnen en gaan naar onze walvissentour. We zitten op een boot met ik denk zo'n 50 man en worden bij de check in al gewaarschuwd voor zeeziekte vanwege de weersomstandigheden. We varen ongeveer een uur de zee op en we hebben geluk, daar zien we onze eerste "sperm whale", een walvis van 15-18 meter die net onder of op het wateroppervlakte ligt om adem te halen. Wat een groot beest, het welbekende waterspuiten uit z'n voorhoofd is erg indrukwekkend. Na een aantal minuten gaat z'n kop naar beneden en begint hij aan een nieuwe duik. Dit is het mooiste moment, door het duiken komt de enorme staart uit het water om er later weer sierlijk in te verdwijnen. Wat is dit indrukwekkend! De walvis duikt weer voor ongeveer een uur naar beneden om op jacht te gaan. De zee is hier ongeveer 1.000 meter diep, dus voldoende vis te vangen. 

De waarschuwing voor zeeziekte was niet voor niets, als we verder varen zien, horen en ruiken we vele van onze medepassagiers hun zakjes vol te spuwen. Gelukkig hebben wij nergens last van en zoeken we onze heil zo veel mogelijk buiten, ver weg van de spuugzakjes. Een klein half uur later hebben we geluk en treffen we nog een walvis en het ritueel herhaalt zich. De tweede walvis is net zo indrukwekkend als de eerste, dus we blijven enthousiast filmpjes en foto's maken. Het is pas 11 uur 's ochtends als we weer terugkomen aan land en voor ons is het nu al een topdag. We hebben nog een lange tocht voor de boeg. De volgende bestemming is Mount Cook, dit is 500 km verderop. We tanken, doen boodschappen bij de supermarkt en beginnen aan deze mooie trip, en aan een nieuw avontuur.