Otaga Peninsula en Christchurch

Vandaag gaan we weer een bijzondere diersoort zien...de pinguïns! Maar voordat we daar zijn rijden we door/over de Peninsula, een heuvelachtig schiereiland bij Dunedin. Met de camper is het lastig rijden over de smalle bergweggetjes, maar de uitzichten zijn weer fenomenaal. Onze eerste stop is bij Larnach Castle, het enige kasteel dat Nieuw-Zeeland rijk is. Het ligt bovenop een heuvel en is omringd door een prachtig aangelegde tuin. Beetje macaber is dat de brochure van het kasteel begint met de zelfmoord van Sir Larnach, maar dit terzijde.  Vervolgens door naar de pinguïns! Je hebt hier twee soorten...de blauwe pinguïns en de 'geeloog-pinguïns'. Die laatste soort is een bedreigde diersoort en om de dieren te zien gaan we dan ook naar een soort reservaat waar de dieren vrij en zelfstandig kunnen leven, maar wel beschermd dus met zo min mogelijk bedreiging. Voor de komst van de Europeanen hadden deze dieren geen natuurlijke vijand, maar door de komst van katten, honden en fretten uit Europa in combinatie met landontginning voor landbouw zijn er nog maar 5000 over. De familie die het reservaat runt heeft land gekocht rondom de baai en het strand waar de pinguïns aan de kust komen en heeft beschutte plekken gecreëerd waar de beesten rustig kunnen leven en broeden. Na deze uitleg gehoord te hebben gaan we op pad en gaan we via een stelsel van 'loopgraven' naar de pinguïns toe. Op deze manier zien ze ons niet aankomen. Aan het eind daarvan staan houten keten (ik denk zoals vogel-spot-huisjes er uit zien, maar dan half onder de grond) met kijkgaten van maximaal 20 cm hoog, waardoor de pinguïn denkt dat we klein zijn. Op een meter of 2 afstand zien we er twee. Eentje aan het broeden en de ander staan een beetje rond te kijken en is zich aan het wassen. Uniek om te zien en wat mooi dat er mensen zijn die dit soort projecten opzetten. De middag zit er op. We slaan nog wat boodschappen in, koken thuis en spelen de gebruikelijke kaartspelletjes. De volgende dag slapen we uit, reizen naar Christchurch en komen rond 16.30 uur op de camping aan. Daar is eigenlijk geen plek, maar de dame achter de balie regelt een soort van parkeerplaats tussen de campers in, waardoor we toch kunnen blijven. Het weer is inmiddels naar bedenkelijk niveau gezakt (12 graden en regen) en we besluiten om de avond thuis te blijven. De volgende dag moeten we de camper inleveren, dus tassen pakken, camper opruimen en een hotelkamer boeken. Logistiek even iets om over na te denken, maar eerst met de camper naar het hotel, daar bagage droppen, camper afleveren bij de luchthaven en vervolgens met de taxi terug naar de stad. Christchurch is een stad die in 2010 en in 2011 getroffen is door een aardbeving. Daar hadden we in alle boekjes uiteraard al over gelezen, maar zo erg hadden we het niet verwacht. We lopen eind van middag door de stad en overal zie je ingestorte gebouwen, compleet lege plekken met daartussen af en toe wat gebouwen die of gestut of afgesloten zijn ivm instortingsgevaar. Het koude en natte weer zorgt er voor dat het op straat leeg is en daardoor maakt de stad een desolate indruk. We lopen langs de nog overgebleven highlights, maar daarover in het volgende verhaal meer. Nienke trakteert ons op een overheerlijk diner, omdat het onze laatste avond samen is. We eten in een toprestaurant met als toetje eindelijk een kaasplankje....ons dingetje Die was eerder in het water gevallen, doordat het kaasplankje uit de supermarkt beschimmeld was en we toch echt geen schimmelkaas hadden gekocht. Aan het eind van de avond spreken we met de eigenaresse en die vertelt uitgebreid over haar leven (geëmigreerd uit Duitsland)  de aardbevingen, hoe daarmee te leven en over de wederopbouw. Maakt de avond nog meer bijzonder. Morgen de laatste dag samen en een positief geluid over Christchurch!