Santiago de Chile

Op naar de volgende bestemming, Santiago. Ook deze keer reizen we weer met de bus, al is het alleen maar omdat de route dwars door en over het Andesgebergte fantastisch schijnt te zijn. We hebben geleerd van ons vorige busavontuur en slagen er dan ook in om onze bus in 1 keer en op tijd te vinden, hulde voor ons wereldreizigers, haha. En de boekjes hebben niets te veel gezegd, het uitzicht op het Andes gebergte is fantastisch, weer heel anders dan de Alpen die wij gewend zijn. 

Op het hoogste punt van de pas in de Andes, midden in de sneeuw komen we aan bij de grensovergang met Chili. Eerst zitten we ruim een uur in de bus zonder dat er iets gebeurt. Vervolgens mogen (nou ja, moeten) we allemaal in 1 rechte lijn in een soort ganzenpas achter de buschauffeur aan naar het immigratiekantoor voor de toegang naar Chili. Wederom een half uur verder is alle bagage in de bus al doorzocht en moet alleen de handbagage nog. We worden met alle passagiers uit de bus achter 2 lange tafels gezet (ik kreeg een beetje déjà vu van de ontgroening in de studententijd) en moeten de handbagage voor ons op de tafel zetten. Heel kunstig wordt er een hond over de tafels tussen de tassen gestuurd. Dan is na 2,5 uur het circus eindelijk voorbij. Er staat wel een heel groot bord met "Welcome to Chile), maar zo welkom voelen we ons niet. 

De verdere reis naar Santiago verloopt voorspoedig. Het landschap is prachtig, veel groener dan we gewend waren in Argentinië en Peru en alles ziet er eigenlijk veel ontwikkelder en luxer uit dan wij hadden gedacht. De infrastructuur, de gebouwen, de auto's. Ons beeld van een wat 'armer' land blijkt helemaal niet te kloppen, dit is een rijk en ontwikkeld land en ook de prijzen liggen een stuk hoger dan in Argentinië (misschien ook een puntje in onze voorbereiding, hadden we dit wellicht al geweten ;). Aangekomen in Santiago nemen we de metro naar het appartement dat we gehuurd hebben. Heerlijk, een appartementje met een keukentje, zitgedeelte, balkon en aparte slaapkamer. We zijn zo blij dat we even niet van alles afhankelijk zijn van een hotel en dat we 's ochtends gewoon zelf even een kop koffie kunnen zetten en ontbijt kunnen maken. Als 2 dolgelukkige kinderen lopen we dan ook door de supermarkt om de hoek en slaan volop in om de koelkast te vullen. 

Ons appartement ligt midden in het centrum en heeft op de 24e verdieping een gezamenlijk dakterras met fantastisch uitzicht over Santiago met op de achtergrond de Andes. Hier begint dan ook onze toeristische dag de volgende dag. Vervolgens kopen we tickets voor, daar is ie weer...., de hop on hop off bus, We kennen inmiddels de drill wel, centrale plein, officiële gebouwen etc. Verder brengt de tour ons door de residentiële wijken van Santiago, het hoogste gebouw van Zuid Amerika en we besluiten van de hop off optie gebruik te maken bij het grootste winkelcentrum van Chili. Ook hier wordt nog een keer bevestigd dat dit geen arm onderontwikkeld land is. Groot, grootser, grootst en super de luxe. We lopen even rond en kopen allebei nog een nieuw t-shirt. We maken vervolgens de bustour af en besluiten naar de grote vismarkt te gaan. Op aanraden van een Nederlander gaan we niet bij het toeristische gedeelte eten, maar daar waar de locals zitten. We bestellen allebei wat van de Spaanse kaart en hebben geen idee wat te verwachten, maar het is werkelijk heerlijk. Ik heb ceviche, rauwe vis met garnalen op aardappel in een soort oosters sausje en Paul heeft een soort garnalen in kerriesaus met rijst. De eigenaren van het tentje zijn duidelijk blij dat wij bij hun komen eten en ze glunderen als we zeggen dat het heerlijk was. Dat zijn van die kleine geluksmomentjes die heerlijk zijn.

's Avonds gaan we het nachtleven verkennen in de wijk Bellavista. Een leuke wijk, maar toch kunnen we onze tent niet helemaal vinden. Deze stad bruist duidelijk minder dan Buenos Aires (hoezo verwend???) en we maken er dan ook geen echt nachtwerk van. O ja, dat ook de Chileense wijnen heerlijk smaken mag in dit verhaal natuurlijk niet ontbreken. 

De volgende dag zijn we "druk" met huishoudelijke dingen....heerlijk als afwisseling. Het voelt net als een zondag in Amsterdam. We doen de gehele was (heel fijn, zo'n appartement), facetimen met familie en chillen een beetje in en om het appartement. Daarnaast hebben we hotelstress. De volgende bestemming is Frans-Polynesië, waar we 5 eilanden gaan bezoeken. Heel leuk natuurlijk, maar op 1 eiland zit niet eens een hotel, dus we kunnen niet zomaar wat boeken via booking.com. We zoeken ons suf op Internet, in de lonely planet en sturen vele mails naar pensions, maar worden vaak niet of naar ons idee niet snel genoeg beantwoord. Na 2 dagen zoeken en doen is het dan toch gelukt om accommodatie te vinden, die ook nog enigszins binnen het budget past.

De volgende dag lopen we naar de wijk met de regeringsgebouwen, door een winkelstraat en lunchen in een gezellig restaurantje. Begrijp me niet verkeerd...Santiago is een prachtige stad, maar we zitten wat meer in de ontspanningsmodus....we hebben een goed beeld van de stad en hoeven dus niet zo veel meer te zien en gaan lekker op in het dagelijks leven. We vinden onze weg in de buurt voor de dagelijkse inkopen, lekkere Empanades en zelf de kapper wordt met een bezoekje vereerd. Die kijkt toch wat moeilijk als ik met mijn blonde krullen binnen kom zetten en met handen en voeten moet uitleggen hoe ik het ongeveer wil. Maar heb altijd dikke lol om in het buitenland naar de kapper te gaan en het resultaat is super. We drinken nog een wijn op het dakterras en proosten op het einde van ons zeer geslaagde Zuid-Amerika avontuur. Wij zijn zeer tevreden en blij, we hebben in Peru de Macchu Picchu gedaan, hebben Buenos Aires in al zijn facetten gezien en geproefd, zijn bij fantastische wijnhuizen geweest in Argentinië, hebben genoten van het mooie landschap hier en hebben ook nog een klein stukje Chili en het rijke Santiago meegepikt.

Op naar een (ander) stukje Paradijs op aarde......