Stingrays en haaien op Moorea

We hebben inmiddels onze 'gouden kooi' verlaten en zitten op Moorea...ons laatste eiland in Frans-Polynesie. Hoewel de eilanden veel van elkaar weg hebben heeft elk eiland toch iets speciaals. Hier zijn dat de indrukwekkende bergen met een soort gekartelde haaientanden als top. We zitten in een eenvoudig pension, maar wel weer aan zee..in dit geval aan de lagune... en ook weer in een traditioneel Polynesisch huisje met veranda. Goedkoper overnachten betekent meer kunnen doen, dus we besluiten om weer eens 'wat te gaan doen' en weer meer in het drukke ritme van het begin van de reis te komen. Nieuw-Zeeland en Nienke komen er namelijk al snel aan en daar gaan we weer een vol programma afwerken, dus moeten we weer in de actie-modus komen. De volgende dag regelen we een dolfijnen en walvissen-excursie en vooral een ontmoeting met de walvis staat hoog op ons verlanglijstje. Alleen de boottocht is al een feestje op zich. Je ziet het prachtige eiland vanaf het water en alle kleuren blauw van de lagune. We gaan eerst naar een plek waar stingrays en haaien veel zitten en op een plek waar het ongeveer 1,5 meter diep is ankeren we en zien wel een stuk of 6 stingrays en...haaien. Onze eerste reactie was niet zo van....goh...we springen er even in, maar we krijgen snorkels en voor we het weten staan we in het water en kunnen de stingrays gewoon aaien!! Hoe cool is dat. De huid voelt een beetje als zacht rubber en heeft iets fluweelachtig, waardoor je handafdruk op de rug van het beest achter blijft door het aaien. De haaien (lemonsharks) zijn ongeveer 1,5 groot en zwemmen met een stuk of 10 rond. In het begin weet je niet waar je moet kijken (vooral uit angst) maar na een tijdje ben je gewend en de haaien komen toch niet dichterbij dan een halve meter;) Wat een fantastische ervaring. We varen door naar Cook's bay en na een minuut of 10 duiken de eerste dolfijnen op uit het water. Weer zo'n kippenvelmomentje. De schipper legt uit dat ze overdag in de lagune aan polygamie doen en in de avond naar zee trekken om te eten. We varen de lagune uit en varen in het ondiepe gedeelte van de zee op zoek naar de walvissen. De vrouwtjes, die tussen de 15 en 18 meter groot zijn, verblijven hier graag met hun kalfjes, omdat ze door het ondiepe water niet gedekt kunnen worden. Elk jaar komen ze vanuit Antarctica naar hier, maar....gaan ook weer terug. Dat moment ligt ergens tussen half oktober en begin november. Iedereen tuurt naar de horizon op zoek naar het bekende opspuitende water als een walvis naar boven komt om adem te halen.....maar nergens een walvis te bekennen. Tussendoor snorkelen we nog wat bij een prachtig wit strand en ook op de terugweg zoeken we naar de walvissen, maar onze conclusie is...die zijn terug naar Antarctica. Ondanks dit gemis hebben we weer een unieke ervaring achter de rug en hebben we in Nieuw-Zeeland en Australie nog kans op walvissen. 
Voor de rest van de dagen hebben we een auto gehuurd waardoor we het eiland goed kunnen verkennen. We rijden een berg op die naar de Opunohu vallei leidt en onderweg stoppen we bij een uitkijkpunt vanwaar je zowel de Cook- als de Punohu-bay kan zien. We maken in de vallei een korte hike om de marea's te bekijken. Dit zijn heilige plekken gebouwd door de lokale bevolking voordat de Europeanen hier kwamen en ze grotendeels verwoestten. Door Machu Picchu zijn we een beetje verwend, maar met een beetje fantasie kan je uit de opgestapelde stenen een altaar herkennen. En dat midden in een regenwoud met zeer bijzondere bomen maakt de setting wel weer compleet. Op aanraden van de Lonely Planet lunchen we bij een tropische tuin op de berg met uitzicht op de baai. Eerst een goddelijke tropisch vruchtencocktail gevolgd door een Polynesische lunch die ook heerlijk is, maar voor ons weer eens veel te veel. In de middag besluiten we om naar het strand bij het Intercontinental Hotel te gaan, maar omdat er nergens een toegang is lopen we gewoon via de lobby naar binnen. We zijn inmiddels geoefend in het 'net-doen-alsof-we-hier-een- bungalow-hebben' en even later liggen we heerlijk aan het zwembad en strand van het hotel...zo kan het dus ook! 's Avond eten we bij een hippe tent aan het strand en zijn weer helemaal in ons element na deze dag. 
De volgende dag....weer een activiteit. We gaan naar kleine motu met een lunchtentje en worden opgehaald met een bootje om ons hier na toe te brengen. De motu is weer eens paradijselijk. Witte stranden...ondiep water en onze vrienden zijn er ook weer....de stingrays. We 'knuffelen' de beesten bijna en eentje zwemt rustig tussen de benen van Bjorn door. We lopen door het ondiepe en warme water, liggen wat op het strand, lunchen wederom fantastisch en knijpen onszelf nog steeds af en toe in elkaars armen om te kijken of het nog steeds echt waar is....wat een leven is dit. 's Avonds zitten we (zoals elke dag) op onze veranda, spelen potjes Yahtzee, drinken wat en maken ons klaar voor ons vertrek. Morgen begin een nieuw avontuur. Nienke, die de komende drie weken meereist, zit al lang en breed in het vliegtuig en wat hebben we zin om haar weer te zien en samen Nieuw-Zeeland te verkennen.